Miejscowość leżąca w powiecie żagańskim wzmiankowana po raz pierwszy w roku 1300. We wsi kilka majątków rycerskich. W 1300-1310 roku wieś należała do rodu von Kittlitz. Ich majątek do 1546 roku był w posiadaniu kościoła św. Ducha w Żaganiu. W 1403 roku drugi majątek we wsi w rękach rodu von Schaffgotsch. Posiadali dobra w Miodnicy do 1495 roku. W dokumentach wymieniany jest Luter von Schaffgotsch, a później jego potomkowie, kolejno Getczke i Heinze. Heinze von Schaffgotsch, bezdzietny, przekazuje posiadłość siostrzeńcom- Kasprowi i Bernardowi von Filtz z Rościc oraz Hansowi von Unruh. Od 1512/15 roku posiadłość jako całość jest w rękach rodziny von Unruh aczkolwiek w latach 1554-63 dzierżawiona przez rodzinę von Wiedebach. W latach 1573-80 jest ponownie w rękach rodu von Unruh. W latach 1580-1594 majątek posiada von Wiedebach, który ożenił się z wdową po von Unruh. W 1600 roku z majątku A wydzielono grunty na majątek B tzw. Górny Folwark, który do 1670 roku posiadała rodzina von Unruh. W 1689 umiera ostatni z rodu von Unruh, linii miodnickiej. Zadłużonymi dobrami od kilku lat władał wierzyciel, von Seelstrang z Gorzupi(1652-1660) oraz von Luck z Miednicy(1670), zięć ostatniego z rodu von Unruh. W 1670 roku dwór obronny leżący na terenie folwarku górnego staje się własnością księcia żagańskiego. Od tego czasu dwór nie pełni już funkcji rezydencji właściciela a jedynie jest schronieniem dla administratora majątku i pracowników. Do książąt żagańskim majątek należy do 1940 roku. Wg spisu właścicieli ziemskich z 1873 roku administratorem dóbr obejmujących 1970 mórg ziemi był niejaki Reinecke. Majątek C zwany folwarkiem środkowym do 1622 roku należał do rodziny von Unruh. Później w rękach rodziny von Mӧller. Posiadali dobra do 1650 roku. Od 1650 do 1940 roku własność książąt żagańskich.
W 1613 roku we wsi powstał folwark dolny, z gruntów folwarku środkowego, którego w tym czasie właścicielem była rodzina von Unruh, von Mӧller od 1641, od 1671 roku do 1673 własność książąt żagańskich, od 1673 ponownie von Unruh, kolejno do Pani Nonnert(z domu von Unruh) (1709), do von Lӧvenberg(1776), którego żona z domu Nonnert już w 1765 roku zakupiła majątek od swojej matki, Dziuba(1796), Wüsthoff(1802), rodzina Grüning(1831)- wg spisu właścicieli ziemskich z 1873 roku majątek należący do Christiana Grüning obejmował 528 mórg ziemi, Linhoff(1901), Harnisch(1910), von Markewitsch(1911)- wymieniony Siegfried von Markewitsch, do hrabiego von Rittberg(1915)- wymieniony Max hrabia von Rittberg, siostry Kania(1921), kupiec Kania (1924-1940).
ZAMEK
Obecny dwór obronny zbudowany przez Hansa von Unruh w stylu gotycko-renesansowym, pochodzi z XVI wieku, powstał na miejscu wcześniejszego założenia obronnego, prawdopodobnie wieży mieszkalnej. Było to założenie obronne otoczone murem i fosą, z piętrowym budynkiem mieszkalnym przy zachodnim boku. Wielokrotnie przebudowywany, ostatni raz w wieku XIX i XX. Dwukondygnacyjny, murowany z kamienia i cegły. W piwnicach i na parterze zachowane pierwotne, późnogotyckie sklepienia. Książęcy herb Talleyrand-Perigord nad wejściem głównym(obecnie mało czytelny). Po wojnie użytkowany przez PGR jako mieszkania. Duże zmiany poczynione zostały w otoczeniu dworu w latach 60-tych. Obecnie od 2005 roku w rękach prywatnych.
DWÓR
W północnej części wsi znajduje się założenie dworskie składające się z: dworu, resztek parku krajobrazowego, zabudowań gospodarczych z podwórzem. Dwór prawdopodobnie z końca XVIII lub początku XIX wieku. Zbudowany na planie prostokąta, dwukondygnacyjny z użytkowym poddaszem, kryty dachem naczółkowym. Od lat 40-tych XIX wieku dobra były w posiadaniu rodziny Grünig. Pod koniec XIX wieku właścicielem majątku była rodzina von Markewitsch– wymieniany Siegfried von Markewitsch. W latach dwudziestych XX wieku dobra w rękach hrabiów von Rittberg– wymieniony Max hrabia von Rittberg. Ostatnim właścicielem majątku do 1945 roku była rodzina Kania.
