Wieś położona w gminie Santok powiatu gorzowskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1298 roku będąc lennem Reinecke i Marcusa von Wulkow. Niemiecką nazwę miejscowości A.Hӓnseler, autor Aus der Geschichte Ritterguts Jahnsfelde wywodzi od Jana(Henninga) von Wulkow, który wymieniony został na zjeździe rycerstwa w Berlinie w 1280 roku. Wg Wilhelma von Carnap, nazwa wsi w ramach kolonizacji terenów Nowej Marchii, przywędrowała z okolic Münchenberga gdzie położona jest wieś Jahnsfelde, w pobliżu której położona była również miejscowość Wulkow, rodowe lenno rodu von Wulkow. W 1337 roku lenno we wsi posiadał Henning i jego synowie. W 1343 roku wzmiankowany Peter von Wulkow. W 1353 roku pół wsi Janczewo jest lennem Henryka Rakow, mieszczanina z Gorzowa(a może Piotra, który był mężem córki Henninga von Wulkow, Elżbiety?). W 1491 roku lenno we wsi posiadała rodzina von Strauss. W 1492 roku listem lennym elektora Jana, połowa wsi Janczewo potwierdzona została rycerzom von Strauss. W 1499 roku nowy elektor Joachim i margrabia Albrecht odnawiają nadania lenne Betkemu von Strauss z Janczewa. W XVI wieku kilka własności rycerskich. W 1503 roku lenno w Janczewie posiadał Christoph von Platen(Platow, Plathe,Plote). Posiadali część Santoka i Polichna. W tym czasie część gruntów należy do rodziny von Unruh. W 1500 roku dobra rycerskie w Janczewie posiada rodzina von Rühlicke, będąca właścicielem wsi Gralewo. W 1506 roku lenno we wsi posiada rodzina vom Ruff(Rofe, Roffe, Rose, Rove, Rowe, Rӧwen, Rube, Rüben, Ruefe, Rufen, Ruffen, Ruve), którzy posiadali majątki w pobliskim Gralewie oraz w Santoku. W 1572 roku wymienieni Georg, Nickel i Fryderyk von Platen. W 1576 roku Nickel von Platen sprzedał 1/3 Janczewa Friedrichowi von Birkholz. Pomiędzy rokiem 1600 a 1650 na krótko w Janczewie dobra posiadła rodzina von Brand z Osieka. W 1620 roku część wsi posiadali bracia Jürgen i Melchior– synowie Friedricha von Platen, Wolf i Kaspar- synowie Asmusa von Platen i Christoph- syn Nickela von Platen. Na początku XVII wieku część wsi nadal należy do rodziny von Strauss– wymienieni bracia Lucas i Martin z Różanek(1601) oraz Lucas i Merten von Strauss. W 1646 roku szwedzki oficer, komendant twierdzy w Drezdenku, Szkot Gordon, ożeniony z córką von Strauss`a z Różanek, do swojej śmierci, do 1647 roku posiadał część Janczewa. W wyniku wojny trzydziestoletniej doszło do zniszczenia i wyludnienia wsi. W 1658 roku odnotowano 2 chłopów. W 1675 roku Dietrich von der Marwitz, właściciel Janczewa scala wszystkie majątki w jeden. W 1714 roku podpułkownik Friedrich Wilhelm von Schӧning(*1660-+1730) z Tuczna, który w 1698 roku po raz drugi ożenił się z wdową po Otto Friedrichu von der Marwitz, Anną Barbarą z domu von Schmalenberg, od swojego pasierba, Otto Ludwiga von der Marwitz zakupuje Janczewo oraz majątki: santocki i gralewski. Syn Friedricha Wilhelma, Ludolph von Schӧning buduje kościół oraz funduje ołtarz z herbem rodu i dwa dzwony w wieży kościelnej. Na Ludolphie wymiera linia z Tuczna. W 1785 roku właścicielem Janczewa za 24000 talarów reńskich zostaje syn Hansa Eberharda(*1730-+1785) i Johanny Christine von Rumpff(*1730-+1785), porucznik Friedrich Wilhelm von Schӧning(*1754-+1793). Ożeniony z Marie Therese Calderarii. Zmarł bezpotomnie w Janczewie w testamencie zapisując majątek synom swojego brata, Christiana Stephana. Przez kilka lat Christian Stephan von Schӧning(1752-1802), ożeniony z Albertine von Besser zarządzał majątkiem z powodu małoletniości synów: Hansa Wilhelma III von Schӧning(*1786-+1842) oraz Kurta Wolfganga von Schӧning(*1789-+1859). Od swojej ciotki, wdowy po Friedrichu Wilhelmie, w 1819 roku majątek janczewski przejął Hans Wilhelm III, ożeniony z Florentine Wӓgener. W 1840 roku dobra w Janczewie przejmuje zięć ostatniego z von Schӧning, Otto Werner hrabia von der Schulenburg-Lieberose(*23.09.1804-+27.01.1875), który ożenił się z Charlotte Auguste Pauline Elisabeth Hildegard von Schӧning(*21.05.1818-+24.06.1897). W 1864 roku dobra zakupił Friedrich-Wilhelm hrabia von der Recke von Volmerstein. Prawdopodobnie po krótkiej dzierżawie majątku przez hrabiego?(barona) von Gersdorf, dobra przejmuje szwagier hrabiego von der Recke, Philipp Ludwig Gerhard baron von Carnap-Bornheim/*1826-+1879/ ożeniony z Idą hrabianką von der Recke-Volmerstein(*1836-+1886). Był on członkiem rycerskiego, świeckiego już zakonu joannitów, który skupiał w swoich szeregach niemiecką szlachtę wyznania ewangelickiego, zajmującą się działalnością charytatywną. Od tego czasu do 1945 roku dobra należały do rodziny baronowskiej von Carnap-Bornheim. Pochodziła z Bornheim nad Renem. Ta linia rodu von Carnap w 1825 roku otrzymała w osobie Gerharda von Carnap tytuł baronowski, nowy herb i nazwisko-von Carnap-Bornheim. Gerhard von Carnap-Bornheim(*1795-+1865), syn Abrahama(*1760-+1800) i Sibilie Wülfing(*1763-+1856), ożeniony był z Emilie Brendt(*1799-+1873). Był ojcem pierwszego właściciela Janczewa, barona Philippa Ludwiga Gerharda. Z majątku utworzono ordynacje rodową-fideikomis. W 1879 roku majątek obejmował 2117,59ha gruntów. Philipp Ludwig Gerhard baron von Carnap-Bornheim i Ida mieli 12 dzieci. Majątek odziedziczył najstarszy z synów, Roderich baron von Carnap-Bornheim(*1858-+1915) ożeniony z Helene von Cranach(*1863-+1940). Mieli 6 dzieci. W 1914 roku jego majątek obejmował 2166ha. Po śmierci Rodericha majątek odziedziczył Philipp baron von Carnap-Bornheim(*1885-+1965), ożeniony z Margarete von Stechow(*1885-+1965). Był ostatnim właścicielem majątku w Janczewie. Z Margarete miał 3 dzieci: dwie córki-Elisabeth von Carnap-von Rohr i Margarethe von Carnap-Vogt. i syna Rodericha barona von Carnap-Bornheim(*1922). Rodzina baronów von Carnap-Bornheim opuściła Janczewo w styczniu 1945 roku.
ZESPÓŁ DWORSKO-PARKOWO-FOLWARCZNY
Zespół składał się z: dworu, parku oraz folwarku. Pierwsza siedziba dworska powstała w 1780 roku za czasów rodziny von Schoening. Prawdopodobnie przebudowana i rozbudowana w 1830, kolejne przebudowy miały miejsce za czasów ostatnich właścicieli. Dwór przetrwał wojnę w stanie nienaruszonym. W latach 50-tych był już w stanie trwałej ruiny z zawalonym dachem, rozebrany na początku lat 60-tych. Obok stała wybudowana w stylu neogotyckim w 1880 roku kaplica-mauzoleum rodziny von Carnap-Bornheim. Niestety w latach 50-tych uległa dewastacji i późniejszej rozbiórce. Po założeniu pozostał park o wielkości ok. 5 ha oraz zabudowania folwarczne.
Historia pewnego zdarzenia
Urodzony w Janczewie Constantin Philipp Ottomar Gerhard baron von Carnap-Bornheim(*20.12.1875-+13.05.1969) dnia 19 czerwca 1912 roku w Londynie ożenił się z Marthą Frezet de Longpre`(*1877). Pochodząca z Francji Marthe była córką Jean Louise Nemorin Frezet(*1836-+1906/1909?) oraz Marie Rose Biot(*1850-+1909). Po rozwodzie jej matka, Marie Rose w 1887 roku ponownie wychodzi za mąż za Raphaëla Suares della Pegna(*1846-+1902/1909?), który zaadoptował Marhe Frezet. Był pochodzenia żydowskiego, synem Izaaka, założycielem w Kairze „Maison de Banque Suares Frѐres et Cie”, później Narodowego Banku Egiptu. Brał udział w budowie pierwszej tamy w Asuanie, budowy linii kolejowej łączącej Kair, Quina i Asuan oraz założył pierwszą firmę transportu publicznego w Kairze. Martha Frezet de Longpre była trzykrotnie zamężna. Po raz pierwszy za Louisa Francoisa Paula Bounin, którego poślubiła w 1891 roku w Paryżu. Urodzony w Nicei pochodził ze znanej rodziny produkującej oliwę. Był radnym miasta Nicea, administratorem hospicjów, członkiem wielu stowarzyszeń w Nicei a także kawalerem Orderu Legii Honorowej. Z tego związku urodziła się córka- Francois Anne Bounin(*1893-Nicea-+1946). Po raz drugi w 1898 roku wychodzi za mąż za Turka, księcia Egiptu, Aly Haidara Fazil Pashę, pierwszego kuzyna króla Egiptu Fuada I. Z tego związku ma dwóch synów- Saida Fazila(*1898-+1931) oraz Ibrahima Fazila(*1901-+1978). Po rozwodzie z księciem w 1912 roku, wicekról Egiptu Abbas Hilmi II ustanowił ją księżniczką. W tym samym roku wychodzi za mąż za barona von Carnap-Bornheim. Martha baronowa von Carnap-Bornheim zmarła dnia 24.06.1928 roku w Neapolu, w wilii Carnap przy Via Posillipo Nr 50, w wieku 51 lat prawdopodobnie na zawał serca. Do lat 30-tych XX wieku baron zamieszkiwał w willi w Neapolu, by wyemigrować do Egiptu gdzie zmarł dnia 13 maja 1969 roku we włoskim szpitalu w miejscowości Abbasieh koło Kairu, w wieku 94 lat.
Dnia 15.08.1928 roku odbył się pogrzeb Marthy baronowej von Carnap-Bornheim, żony Konstantina Philippa Ottomara Gerarda barona von Carnap-Bornheim, zmarłej w Neapolu dnia 24.06.1928 roku prawdopodobnie na zawał serca. Życzeniem zmarłej było pochowanie jej w mauzoleum rodzinnym baronów von Carnap-Bornheim w Janczewie. Zwłoki baronowej zostały zabalsamowane w oczekiwaniu na przyjazd syna, księcia Ibrahima Fazila, który będąc kapitanem w armii angielskiej odbywał służbę w Dehli(Indie). Z Włoch przewiezione do Gorzowa Wielkopolskiego(Lansberg a.Warthe/. Do 15 sierpnia 1928 roku ciało zmarłej było wystawione w kościele katolickim pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża Świętego na ul. Warszawskiej. We mszy świętej udział wzięli: syn zmarłej książę Ibrahim Fazil, spowiednik baronowej kardynał Sabatier z Paryża, osobisty lekarz baronowej, Prof. Sokier z Paryża, bankier baronowej, ormiański Żyd Weiberg z Kairu, biskup gorzowski oraz kapłani z Niemiec i Włoch, siostry zakonne z Neapolu i Gorzowa , słynny tenor włoski Benjamino Gigli, następca Caruso, Mafalda Salvatini, włoska śpiewaczka operowa, sopran, „której oczy błyszczały jak diamenty w promieniach słońca”, przedstawiciel Mussolniego, skrzypaczka z Berlińskiego Konserwatorium oraz wielu krewnych i przyjaciół z wyższych sfer, w sumie 80-100 osób.
SPOTKANIA Z HISTORIĄ
W świetlicy wiejskiej w Janczewie, za sprawą Pani Sołtys, Krystyny Podsiadło w październiku 2019 roku odbyła się „Wieczernica”, której tematem była historia Janczewa oraz „Janczewskiej księżniczki”.
W październiku 2020 roku odbyło się spotkanie z wnukiem ostatniego właściciela majątku w Janczewie, Profesorem Clausem baronem von Carnap-Bornheim , który wraz z żoną, Panią Dorotheą oraz polskimi przyjaciółmi odwiedził Janczewo i okolice.
Świetlica wiejska w Janczewie, październik 2019r.
Przy leśniczówce janczewskiego majątku.
FOLWARK BERGOBEN
Na końcu wsi przy drodze w kierunku na Zdroisk znajdował się drugi folwark zwany do 1932 roku “Vw. Bergoben”. Nic nie wiadomo o właścicielach założenia.
