Wieś położona w gminie Lubsko powiatu żarskiego. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1292 roku(Doltzig) oraz wielokrotnie w kolejnych latach-1346(Doltzygk), 1375(Dolczk), 1452(Dulz), 1527(Dolczigk), 1551(Tulczigk), 1614(Dolczig). W 1292 roku Volpert von Kalckreuth odkupił wieś od swojego ojca. W 1375 roku wieś posiada Botho von Kalckreuth. W 1429 roku lenno we wsi posiadał Hans von Polenz i Ulrich von Kalckreuth. W 1471 roku wieś Dolczus w rękach Baltzera von Kalckreuth. W 1551 roku bezpotomnie umiera Melchior von Kalckreuth. W tym roku część gruntów we wsi otrzymują w lenno bracia Adam i Casper von Unwirde(Unwürde). W 1551 roku wójt ziemski Albrecht Schlick zatwierdził żonie Eusebiusa von Kalckreuth dożywocie na połowę majątku dłużeckiego. W latach 1566 i 1582 mowa o kuzynach zmarłego bezpotomnie Maximiliana, Johanna i Eusebiusa von Kalkreuth. Częste zmiany właścicieli w XVII wieku. W 1614 roku po zakupieniu majątku od Adama von Kalkreuth, wójt ziemski Heinrich Wilhelm von Promnitz nadał Johannowi Wilhelmowi von Biberstein w lenno Dłużek. W roku 1643 majątek zakupuje Wolf von Dietrych a już w 1649 roku majątek zakupił Christian von Kalckreuth, zmarły w 1677r. R. Lehmann podaje, że rodzina von Kalckreuth posiadała majątek już od 1622 roku do co najmniej 1679 roku, w roku w którym książę Christian I potwierdził lenno dzieciom Christiana von Kalckreuth. W 1685 roku dobra zastawione u Siegfrieda von Wiedebach. Podobno już 1684 roku lenno w Dłużku posiadał Johann Adolph von Dallwitz. Lehmann podaje, że w 1679 roku mogło dojść do zakupu majątku przez Johanna Adolpha. Prawdopodobnie zakupił część gruntów we wsi kiedy jeszcze w 1685 roku bracia von Kalckreuth zastawiają swój majątek u von Wiedebach`a. Część gruntów w Dłużku zakupił Johann Adolph von Dallwitz(1629-1684), właściciel Starosiedla. Całość w 1687 lub 1688 roku zakupił jego syn Johann Friedrich von Dallwitz, zmarły w 1713 roku. Dwukrotnie żonaty, z 1-mo Eleonorą von Gotz, zmarłą w 1698 roku oraz z Johanną, zmarłą w 1740. Zmarł bezpotomnie. Majątek odziedziczyła wdowa, później przeszedł w ręce Johanna Wolffa von Dallwitz, właściciela Starosiedla. Wśród właścicieli z rodu von Dallwitz wymienia się również Johanna Friedricha(1715-1783). W 1802/1803 roku majątek zakupił Heinrich Otto von Thielau(zm.1854), właściciel Neu-Dӧbern. Od 1822 roku dobra w rękach jego syna, Carla Otto. Po jego śmierci wdowa w 1845 roku sprzedała majątek baronowej baronowej Charlotte Friederike von Steinӓcker, właścicielce Kunersdorf(Kunowice). W 1851 roku wg Lehmanna lub w 1852 roku dobra kupił Fedor von Tschirschky und Bӧgendorff. W 1856 lub w 1857 roku majątek zakupił książę Friedrich VIII Christian August von Schleswig-Holstein-Sonderburg-Augustenburg(*06.07.1829-+14.01.1880), który w 1856 roku ożenił się z księżniczką Adelheid zu Hohenlohe-Langenburg(*20.07.1835-+25.01.1900). Dnia 22 października 1858 roku w Dłużku na świat przychodzi przyszła żona cesarza Niemiec Wilhelma II, Augusta Victoria, najstarsza z córek księcia. Była jednym z siedmiorga rodzeństwa. W 1866 roku, część podaje 1867 rok a może już w 1864 roku właścicielem Dłużka został pruski generał piechoty Eduard Ernst Friedrich Hannibal Vogel von Falckenstein– /*05.01.1797Wrocław-+06.04.1885 Lubsko/. Uczestnik wojen napoleońskich w latach 1813-14. Od 1864 roku szef sztabu i wódz armii jutlandzkiej w wojnie z Danią. W okresie wojny prusko-austriackiej gubernator Czech. W 1829 roku poślubił jedyną córkę berlińskiego kupca Luise Wilhelmine Julie Gartner(21.01.1813r. Berlin-zm.24.08.1892r. Dłużek). Mieli siedmioro dzieci. W 1879 roku majątek ich obejmował 1017,93ha gruntów. Po śmierci generała majątek odziedziczył najmłodszy z synów, pruski generał piechoty i polityk Maximilian Vogel von Falckenstein(*19.04.1839 Berlin-+07.12.1917r), żonaty z Marią baronową von Stolzenberg(*1842-+1915). W 1914 roku majątek jego obejmował 1006ha wraz z folwarkiem Louisenthal. Po śmierci Maximiliana, ostatniego męskiego potomka rodu Vogel von Falkenstein w 1917 roku właścicielem majątku został Kunz Trützschler von Falkenstein(*28.09.1849 Berlin), najstarszy syn córki Maximiliana, Luise Henriette Helene Marie(*10.01.1830 Berlin-+02.11.1893 Frankfurt nad Odrą) zamężnej od 1847 roku za Theodora Trützschler von Falkenstein(11.08.1817 Berlin-+27.07.1899 Frakfurt nad Odrą). Od 1918 roku własność Konrada Trützschler von Falkenstein(*17.11.1850 Berlin-+05.03.1939 Dłużek) z Berlina, brata Kunza którego majątek w 1929 roku obejmował 1000ha. W 1878 roku ożenił się z Marie Paech(*19.10.1855r), córką właściciela Przełaz w powiecie świebodzińskim. Ostatnią właścicielką była Gabriele Marie Luise Katharine(*03.02.1881-+1968), córka Konrada i Marie Paech, która w 1907 poślubiła Arthura Hermanna Krause zmarłego w 1915 roku. Mieli dwóch synów: Helmutha Edmunda(1908-1942) i Ulricha Ernsta(1910-1977). Majątek opuścili 11.02.1945 roku.
Eduard Ernst Friedrich Hannibal Vogel von Falckenstein
ZESPÓŁ PAŁACOWO-PARKOWY
Po drugiej wojnie światowej pałac jest w posiadaniu PGR, później AWRSP. Przez cały okres pomieszczenia służyły za mieszkania pracownikom tutejszego gospodarstwa. Po 2000 roku rodziny zostały wyeksmitowane. Obecnie pałac jest nieużytkowany. Prawdopodobnie już za czasów rodziny von Kalckreuth znajdowała się w Dłużku siedziba rycerska, o której brak wzmianek. Wzniesienie późnorenesansowego dworu przypisuje się Adolfowi von Dallwitz(1631-1684), komisarzowi wojennemu księcia saskiego. W drugiej połowie XIX wieku Fedor von Tschirschky przekształca dwór w neogotycki pałac. W tym też czasie pobudowano nowe budynki gospodarcze folwarku oraz przekształcono ogród w park. Remontowany staraniem PGR w latach 1960-62. Pierwotne, renesansowe cechy stylowe zatarte zostały przez klasycystyczną i neogotycką przebudowę. Murowany z cegły. Pierwotne założenie na planie prostokąta z okazałymi ryzalitami uległo zniekształceniu wskutek rozbudowy. Piętrowy, w niektórych partiach trzykondygnacyjny. W pomieszczeniach parterowych najstarszej centralnej części zachowane są sklepienia krzyżowe i kolebkowe z lunetami. W oryginalnego wyposażenia pałacu zachowała się częściowo stolarka okienna i drzwiowa. Pałac jest usytuowany na skraju krajobrazowego parku z XVIII-XIX wieku.
Schleswig-Holstein-Sonderburg-Augustenburg
Dnia 22.10.1858 roku w Dłużku na świat przychodzi pierwsza żona cesarza Niemiec, Wilhelma II, Augusta Wiktoria Fryderyka Ludwika Feadora Jenny von Schleswig-Holstein-Sonderburg-Augustenburg, córka księcia Schleswig-Holstein Fryderyka VIII i Adelajdy- córki Ernesta Chrystiana Karola IV księcia von Hohenloe-Langenburg. Zmarła w Holandii w miejscowości Doorn dnia 11.04.1921 roku.
Pochodziła z młodszej linii książąt oldenburskich, dynastii pochodzenia niemieckiego, panującej w Oldenburgu, księstwie Holsztynu oraz krajach skandynawskich Danii, Norwegii i Szwecji. Boczne linie panowały także w Rosji oraz Grecji. Przedstawicielem tej dynastii jest także Filip Mountbatten, książę małżonek brytyjskiej królowej, Elżbiety II. Jest synem księcia greckiego Andrzeja von Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg, młodszego syna króla Grecji Jerzego I. Nazwisko przyjął po matce, Alicji Battenberg/Mountbatten/spokrewnionej z królową Wiktorią Hanowerską.
Oldenburg to historyczna kraina w północnych Niemczech, obecnie część landu Dolna Saksonia. W średniowieczu- siedziba rodu Oldenburgów. Od 1777 roku stanowiło część księstwa Holstein-Oldenburg. W latach 1815-1918 miało status księstwa Oldenburg. W 1871 roku weszło w skład Cesarstwa Niemieckiego. Założycielem dynastii oldenburskiej był Egilmar I zmarły w 1108 roku. Jego wnuk Chrystian zmarły w 1167 był pierwszym hrabią Oldenburga.
Młodsza linia wywodząca się od księcia Jana/właściwe Hans, zmarły w 1622 roku/, młodszego syna króla Danii i Norwegii Chrystiana III w XV i XVI wieku podzieliła się na kilka gałęzi:
• Holstein-Franzhagen/wygasła w 1709 roku/
• Holstein-Sonderburg-Beck
• Holstein-Wiesenburg/wygasła w 1744 roku/
• Holstein-Norburg/wygasła w 1688 roku/
• Holstein-Glucksburg/wygasła w 1779 roku/
• Holstein-Plau/wygasła w 1761 roku/
Książę Fryderyk z linii Holstein-Sonderburg-Augustenburg w roku 1863 przyjął tytuł księcia Schleswig-Holstein. Jego syn Ernst Gunther został pozbawiony tronu w 1918 roku. Linia ta wygasła w roku 1931 ze śmiercią księcia Alberta.
PAŁAC- 2022r.
