HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Stargard powiatu stargardzkiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1285 roku, kiedy należała do Rytgerusa von Pansin. W 1357 roku Heine von Pansin sprzedaje wieś Hansowi von Borcke. W1382 roku Hans von Borcke sprzedał wieś z dworem joannitom: baliwowi zakonu Bernardowi von Schulenburg i komturowi Heinrichowi von Güntersberg. Wszystko za zgodą księcia pomorskiego Warcisława VII. W zamku wzniesionym przez joannitów zamieszkali przedstawiciele rodu von Güntersberg. W 1482 roku Simon von Güntersberg sprzedał cały majątek joannitom. Od1483 roku na zamku zamieszkał komtur joannitów z Suchania- Otto von Blankenburg. W 1493 roku Georg von Schlabrendorf, komtur joannitów sprzedaje zamek Heirnichowi von Borcke. Ostatnim z rodu von Borcke z Pęzina był Philipp Adrian von Borcke. Miał jedną córkę, Evę Dilianę, którą wydał za Petera Georga von Puttkamer, który przejął Pęzino w 1682 roku.  Prawnymi właścicielami Pęzina, o czym należy pamiętać nadal byli joannici. Zniesienie ich lenna zakonnego nastąpiło w 1804 roku. Po zmarłym przedwcześnie Ernscie Friedrichu Georgu von Puttkamer, dobra przejmuje Jesco Theodor von Puttkamer z Karzniczek koło Słupska. Żoną jego była wywodząca się z polskiej szlachty, Margarethe Julie Theodore z domu Wilucka. Po pożarze wschodniego skrzydła w 1935 roku, rodzina von Puttkamer na czas remontu mieszkała w domu zarządcy. W 1942 roku żona Bogislava von Puttkamer przeniosła się do rodowej posiadłości w Karzniczce. Zamek zajęty przez wojsko niemieckie z przeznaczeniem na składnicę książek i dzieł sztuki zwożonych z Pomorza. Po 1945 roku majątek stał się własnością Skarbu Państwa. Zamek przeznaczono na mieszkania i biura pracowników utworzonego PGR. Po remoncie na przełomie lat 70/80 w zamek przeznaczono na centrum kongresowe z hotelem. W latach 90-tych sprywatyzowany.

ZAMEK

 Jest to budowla obronna typu nizinnego. W bryle i murach zamku widoczne cztery etapy budowy: gotycka, późnogotycka, renesansowa i neogotycka. Na założenie zamkowe składa się: wieża, skrzydło bramne z łącznikiem, trzy skrzydła mieszkalne, przy czym dwa od wschodu połączone wspólną ścianą działową i przykryte wspólnym dachem. Do zamku prowadzi wejście-brama od ulicy z mostem przerzuconym przez fosę. Od wschodu i północy rozciąga się park, w którym znajdziemy ruinę kaplicy zamkowej oraz pawilon ogrodowy. Obok widoczne zabudowania gospodarcze, na lewym brzegu Krąpieli kościół i cmentarz. W pobliżu drugi zespół folwarczny z dworem.

DWÓR

Przy drodze w pobliżu drugiego założenia folwarcznego położonego w zachodniej części wsi stoi dwór-dom zarządcy, zbudowany w drugiej połowie XIX wieku. W latach 30-tych zamieszkany przez właścicieli majątku na czas remontu zamku.

Wieś położona w gminie Banie powiatu gryfińskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1281 roku. Początkowo należała do bańskich templariuszy, później do swobnickich joannitów. Od 1680 roku w rękach margrabiów ze Schwedt nad Odrą.

.Budowa dworu? willi? w 1911 roku dla Wilhelma Ulrich`a.

Wieś położona w gminie Trzcińsko Zdrój powiatu gryfińskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1337 roku. W tym czasie wymieniony Dietrich de Tost-Dosse. W pierwszej połowie XV wieku właścicielem wsi jest Heinrich Dosse(Henrich von Dossow). W 1484 i 1490 wzmiankowany Claus von Dosse(Dossow) oraz Nicolaus jako patron kościoła w Piasecznie. W XVII wieku dobra są nadal w rękach rodziny von Dossow.  Około 1700 roku majątek zakupiony przez rodzinę von Jagow, który w 1716 roku zostaje przez Otto Christopha von Jagow sprzedany Carlowi Ludwigowi von Platen. W 1828 roku dobra są na krótko  posiadaniu rodziny von Rothenburg, by ponownie stać się własnością rodu von Platen. W roku 1864 Hartwig von Platen sprzedaje majątek Ludwigowi Gustawowi von Winterfeld z Damerow a w majątku zamieszkał jego jedyny syn, Karl Ludwik Detlef von Witnerfeld. Po jego śmierci w 1874 roku dobra dziedziczy młodszy syn, którego córka, Louise Amalia Ida zamężna za Hansa von Ploetz przejmuje majątek po śmierci ojca. Z powodu bankructwa Hans von Ploetz był zmuszony sprzedać dobra i w 1885 roku majątek zakupił von Wedemeyer z Tuczna. Ostatnim właścicielem dóbr do 1945 roku był Hans von Wedemeyer i jego żona Ruth.

Pozostałością po założeniu są resztki parku oraz budynki gospodarcze.

Pozostałością po założeniu są resztki parku oraz budynki gospodarcze.

Wieś położona w gminie Wolin powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1324 roku(Patzke, Patzeke). Od 1401 roku do 1945 roku w rękach możnego pomorskiego rodu von Flemming. Pierwszym wymienionym z imienia był Kurd von Flemming, który w 1401 roku kupił wieś od Bernda von Muckerwitz.  Od XV wieku we wsi dwa majątki. W 1628 roku jeden należący do Kaspara von Flemming, drugi należący do Hansa von Knuth. W 1649 roku własność Richarda von Flemming. W 1780 roku na terenie wsi założono folwark. W XVIII wieku wzmiankowany Caspar Sigmund von Flemming, w 1804 roku Franz Berndt Johann Sigismund von Flemming, w 1835 wymieniony Franz Wilhelm Carl von Flemming. W 1910-39 roku własność porucznika Richarda von Flemming, którego majątek w 1910 roku liczył w tym czasie 755 ha gruntów, w 1928/1939 roku obejmował 830 ha gruntów.

DWÓR

Nad brzegiem jeziora nieco na uboczu w otoczeniu lasu położony jest bezstylowy dwór. Zbudowany na planie prostokąta, parterowy, podpiwniczony, kryty dachem dwuspadowym z użytkowym poddaszem. Jak podają źródła zbudowany w 1931 roku. Na pocztówce z 1917 roku widać zupełnie inny budynek. A może został w 1931 roku przebudowany przez Richarda von Flemming. Po 1945 roku dwór zaadoptowany na biura, mieszkania pracowników PGR, później dom wczasowy. Od lat 90-tych XX wieku wykorzystywany jako hotel”Piaski”. Obecnie opuszczony.