Łagiewniki /Elvershagen/

Miejscowość położona w gminie Resko powiatu łobeskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1325 roku. Od lat 40-tych XV wieku należała do rodu von Borck. W 1583 roku wymieniany Ulrich von Borck. W 1745 roku dobra od rodziny von Borck zakupuje porucznik Furchtegott von Bonin. W 1794 roku majątek zakupuje Leopold K.F. von Heyden. Na początku XIX wieku dość częste zmiany właścicieli. W 1804 roku wymienia się rodzinę Conrath. Wymienia się również jako właścicieli hrabiów von Willamowitz-Moellendorff. W 1840 roku majątek zakupiony przez Friedricha von Büllow. W 1890 roku kolejna zmiana właściciela- dobra w posiadaniu Heinricha Jossiasa barona von Veltheim. Ostatnim właścicielem Łagiewnik był syn Heinricha, Jossias baron von Veltheim-Ostrau.

Borck 1

Borck hrabia

Borck hrabia 2

Bonin 1

Bonin 2

Heyden

Wilamowitz-Moellendorff (3)

Veltheim

Łagiewniki pow.ŁobezŁagiewniki zachodniopomorskieŁagiewniki, zachodniopomorskieŁagiewniki park

ZESPÓL DWORSKO-PARKOWY

W północnej części wsi położony był majątek ziemski składający się z: dworu, parku krajobrazowego, budynków gospodarczych. Po zespole pozostały resztki zabudowy folwarcznej oraz park krajobrazowy o powierzchni 12 ha.

Łagiewniki 1890, zachodniopomorskie

Łagiewniki park 1890, zachodniopomorskie

 

ŁAGÓW /Lagow/

Wieś leżąca w powiecie świebodzińskim na terenie Krajobrazowego Paru Łagowskiego.  Wielokrotnie wymieniany pod nazwą: Lagou, Lagaw, Logou, Montelagow. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z roku 1299 kiedy margrabiowie przekazali zamek rycerzom Albertowi i Heinrichowi von Klepzig, u których byli zadłużeni.  Część historyków za datę pierwszej udokumentowanej wzmianki o miejscowości podaje rok 1251 (Lagou).  Po 1323 roku w posiadanie Łagowa wchodzą joannici, ale po przejęciu Marchii Brandenburskiej przez Ludwika Starszego, Łagów został wydzierżawiony rodzinie von Wesenberg,  W 1347 roku Łagów ponownie w rękach joannitów. Po wykupieniu Łagowa w 1350 roku, joannici pod kierownictwem Hermanna von Warberga, preceptora generalnego joannitów rozpoczęli budowę nowego założenia zamkowego, położonego na przesmyku jezior Trześniowskiego i Łagowskiego. W najstarszym zachodnim skrzydle mieścił się refektarz i kaplica. Na wschodniej ścianie znajduje się wieża a przy niej brama. Prawdopodobnie pod koniec XIV lub na początku XV wieku powstaje mur obronny. W jego obrębie rozwinęła się osada, otoczona w XV wieku fortyfikacjami z bramami – Marchijską od południowego zachodu i Polską od południowego wschodu. W latach 1350-1426 zamek stanowił siedzibę Baliwatu Brandenburskiego. Po roku 1426, gdy w posiadaniu zakonu znalazł się Słońsk, do którego przeniesiono główną siedzibę zakonu, znaczenie Łagowa osłabło. Majątek wymieniony w spisie z 1718/19r. Mimo to nadal zamek był rozbudowywany i modernizowany. Na początku XVI wieku podwyższono wieżę do wysokości 24 metrów oraz w tym samym wieku dobudowano skrzydło północne. W XVII wieku powstaje budynek południowy. Przez wiek XVII i XVIII trwała odbudowa zamku po zniszczeniach wojennych z jednoczesną rozbudową. Prace rozpoczęte przez komandora zakonu, księcia Christiana Ludwiga von Hohenzollern kontynuował Adam Otto von Viereck. Po kasacji zakonu joannitów w 1810 roku majątek zakonu stał się domeną państwową, którą w roku 1817 zakupił generał dywizji Friedrich Wilhelm von Zastrow, główny adiutant króla Friedricha Wilhelma III. W ciągu XIX wieku Łagów często zmieniał właścicieli. W 1834 roku majątek zakupił generał Franz von Barfuss-Falkenberg. W 1843 roku za 38300 talarów sprzedał dobra Hermannowi von Oppen, który za 1200 talarów dał majątek w dzierżawę, by od 1852 roku sprzedać rodzinie von Arnim. W 1857 roku jako właściciel podany von Barfuss. Prawdopodobnie część majątku należąca do von Zastrow była przy von Barfuss, część majątku utworzona z gruntów należących do joannitów została sprzedana jak wyżej(von Oppen, von Arnim). Następnie należał do hrabiów von Wrschowitz(von Wrschowetz-Sekerka(Hugo von Wrschowetz-Sekerka und Sedczicz- ich majątek w 1879 roku obejmował 609ha gruntów a dzierżawiony był przez niejakiego Rӧhrborn) i baronów Wurmb von Zinck. W 1914 roku majątek obejmował 618ha i należał do Wandy von Wurmb. Dzierżawcą majątku był Paul Hecht. W 1929 roku właścicielem był  Wilhelm Wolf Wurmb von Zink, dzierżawcą- hrabia Richard von Pückler und Limpurg a majątek obejmował 660ha. Ostatnią właścicielką zamku przed II wojną światową była hrabina Wanda von Pueckler-Limpurg. W 1929 roku mowa o majątku państwowym o areale 5637ha z folwarkiem Teufelsvorwerk, którego administratorem był von Winterfeldt. Przy ul. Widokowej były majątek Zwany Sokola Góra(Falkenberg).

ZAMEK

Po wojnie, w zamku będącym własnością Skarbu Państwa, Poznański Oddział Związku Historyków Sztuki zorganizował Dom Pracy Twórczej, od 1962 roku Dom Pracy Twórczej im. Henryka Wieniawskiego. W latach 1966 – 1971 zamek zaadoptowano na hotel, a w 1969 w parku urządzony został amfiteatr. Obecnie obiekt stanowi własność gminy i jest wydzierżawiony osobie prywatnej. W zamku mieści się hotel z restauracją, kawiarnią, salą konferencyjną. Do zwiedzenia jest wieża z tarasem widokowym oraz na parterze gotycka sala z krzyżowo–żebrowym sklepieniem, a na piętrze sala rycerska z bogato dekorowanym kominkiem z XVIII wieku.

 

Łagow- brama marchijska Łagow- dziedziniec zamkowy Łagow- zamek i jezioro003 Łagow- zamek i miasto

Łagow- zamek i miastoŁagow- zamek i miasto002Łagow- zamek z drugiego brzeguŁagow- zamek, kosciol i brama polska

 

 

 

 

Łagów-sala rycerska, lubuskie

Łagow- sala rycerska

Łagow- zamek od strony bramy marchijskiej002

Łagow- zamek od strony bramy marchijskiej

Łagów zamek z bramą

WILLE

Łagow - willa Mogelin Łagow - willa Tesch

lagow-1929-lubuskie

ŁAGÓW /Logau/

Wieś położona w gminie Dąbie powiatu krośnieńskiego. Wymieniona w Kronice uposażeń biskupstwa wrocławskiego z 1295-1305 jako Lawow. W 1300 wzmiankowana jako Lagow. W 1305 wzmiankowana jako Logow, w 1583 roku jako Loger. Początkowo należała do Piastów śląskich, od XIV wieku do margrabiów brandenburskich. Lenno wielu rodów rycerskich. Wchodził początkowo w skład majątku w Leśniowie Wielkim. W 1495 roku lenno Opitza von Bomsdorf, który miał majątek w Leśniowie Wielkim. W 1520 roku należy do rodu von Rothenburg. W 1583 roku należała do rodu von Doberschütz, właścicieli Pławia. W latach 1597-1611 własność Karla Sigismunda barona von Zedlitz und Neukirch, który mieszkał w Łagowie. W drugiej połowie XVII wieku należała do Michaela Magirus von Logau(tytuł szlachecki uzyskał w 1658 roku). Od 1696 roku jest w posiadaniu Johanna von Arnold, właściciela Leśniowa Wielkiego i Małego, Lasek Odrzańskich, Płotów, Sudołu i Radomii. Był fundatorem stojącego do dzisiaj kościoła w Łagowie(na suficie widoczny herb Johanna von Arnold). Po śmierci Johanna von Arnold w 1700 roku oraz jego żony Dorothei z domu von Jeuthe w 1705 roku, dobra odziedziczył syn, Karl Ludwig von Arnold, budowniczy nowego pałacu w Laskach Odrzańskich. W 1709 roku ożenił się z Eleonore von Unruh. Wymieniony jako właściciel w 1713 oraz w 1718/19 roku. Nie miał syna. Mieszkał w swoim majątku w Laskach Odrzańskich. Miał dwóch zamożnych braci na Śląsku. Po Karlu dobra dziedziczy Ludwig von Arnold, później baron Sigismund von Arnold. Ostatnim z rodu jest przybrany syn barona Sigismunda, Johann Christian von Arnold, dwukrotnie żonaty: 1. z Sophie Caroline von Ehrenberg, 2. Z Franziską von Ehrenberg. W 1828 roku po otrzymaniu zgody od cesarza przyjmuje nazwisko von Arnold-Ehrenberg. Umiera 29 grudnia 1849 roku, bezdzietnie. Zmarł prawdopodobnie w Łagowie, bo wcześniej sprzedał majątki w Laskach Odrzańskich oraz Leśniowie Wielkim braciom Lindheim. Dobra dziedziczy rodzina żony- von Ehrenberg- wymieniony Franz von Ehrenberg, jego syn Heinz von Ehrenberg. Dobrami zarządzał Karl Redlich, mąż Elly von Ehrenberg, siostry Heinza. W 1879 roku dobra obejmowały 342,01 ha gruntów. W 1896 roku majątek o areale 336ha należał do pułkownika Franza von Ehrenberg. W 1914 roku majątek obejmował 342ha i należał do rodu von Ehrenberg. W 1921 roku majątek przejęty przez rodzinę Goldner. W 1929 roku majątek Gustava Goldner obejmował 828ha areału. Posiadali dobra do 1945 roku.

Łagow- dwor od fronto, ok. Krosna Odrzanskiego Łagow - pow. Krosno Odrzanskie ŁAgów, lubuskie

ZAŁOŻENIE DWORSKO-FOLWARCZNE

Pozostałością po założeniu dworsko-folwarcznym są budynki gospodarcze, resztki parku dworskiego. Po 1945 roku majątek przejęty przez państwo polskie, w zarządzie PGR. Po 1989 roku były majątek w posiadaniu Iglopol z Dębicy, później firmy Hortex z Gubina.

Łagów-Krosno, lubuskie

ŁAGÓWEK /Neu Lagow/

Miejscowość położona w gminie Łagów powiatu świebodzińskiego. Wielokrotnie wymieniana jako: New Logow, Newenlagow, Nygen Lagow, po raz pierwszy w 1350 roku, kiedy rycerze von Klepzig sprzedali wieś joannitom z Łagowa. Informacja o niewielkich majątkach pojawia się w spisie z 1929 roku. Wymienia się: Annę Fest(92ha),  Wilhelma Hoffmann(94ha), Gustava Ulrich(188ha).

We wsi kilka dużych budynków mieszkalnych z przełomu XIX/XX wieku z zachowaną zabudową gospodarczą.

ŁAGOWIEC /Lagowitz/

Wieś położona w gminie Trzciel powiatu międzyrzeckiego. Początki wsi sięgają średniowiecza, kiedy należała do zakonu templariuszy, od 1312 roku do joannitów z Łagowa. Wymieniana pod wieloma nazwami: Lagowecz(1418), Lagowcze(1435), Lagowyecz(1444), Łagowiec(1448), Lagouyecz(1509), Lagowiecz(1513), Laguviecz(1540), Łagowiecz(1564), Łagowiec(1577). W 1418 roku dobra w rękach Franciszka i Dziersława Smolków, w 1420 dobra są w posiadaniu braci: Piotra i Janusza Konopków z Bukowca. W 1446 roku część wsi zostaje sprzedana przez córkę zmarłego Dziersława Smolkę, Małgorzatę kasztelanowi międzyrzeckiemu Stanisławowi Ostrogskiemu z Ostroroga. W 1469 roku część wsi należała do Jana Barkowickiego, który swojej żonie Annie zapisał 300 zł posagu z ½ Łagowca. Od 1513 roku wieś w rękach Bukowieckich z Bukowca– wymienieni bracia Szymon, Abraham, Jan Bukowiecki. Od 1538-1580 wieś w rękach Ostrorogów herbu Nałęcz. W 1577 roku wieś sprzedana Janowi Herstopskiemu. W 1579 roku Marcin z Ostroroga Lwowski sprzedaje część Łagowca Andrzejowi Krzyckiemu, który sprzedał ją w 1580 roku. W 1755 roku majątek jest w rękach rodziny Sczanieckich vel Szczanieckich herbu Osorya. W XIX wieku dobra należą do von Żychlińskich. W 1845 roku w skład majątku wchodziły folwarki: Gościec(Guscht), Alt und Mittel Vorwerk, Bieleń(Stenschifke). W 1846 roku własność Adama Żychlińskiego. W tym czasie w skład majątku wchodziły folwarki: Nowy Świat, Guszt, Średni i stary folwark, Stęszewo i Piaski. W 1857 roku właścicielem był von Żychliński z żoną z domu von Pannwitz W 1870-77 roku majątek Hermanna von Żychlińskiego obejmowały 851ha gruntów.  W 1884 roku majątkiem zarządzał Hermann von Żychlińskiego. Do majątku w Łagowcu należał majątek w Panowicach. W 1896 roku właścicielem majątku o powierzchni 850,62 była Philipine von Żychlińska, z domu Oberfeld. Jej majątek w 1907 i 1913 roku obejmował 851ha gruntów. Po śmierci Philippine von Żychlińskiej właścicielem został jej syn Emil von Żychliński(1852-1922). Po jego śmierci majątek dziedziczy adoptowana jego córka, Emilia Hildegarda von Sobieski- von Żychliński. Prawdopodobnie z powodu kłopotów finansowych oraz małoletności Emilii, majątek przejął Landbank Aktiengesellschaft w Berlinie. W 1926 roku w wieku 18 lat Emilia wychodzi za mąż za Fritza Georga  barona von Waldenfels. Rodzina baronów von Waldenfels dzierżawi majątek.  Do 1939 roku w skład majątku wchodziły folwarki: Grünthal, Nowy Świat(Neuwelt), Wilhelmsruh.

Łagowiec-palac2

ZAŁOŻENIE PAŁACOWO-PARKOWE

Pozostałością po założeniu są resztki parku krajobrazowego oraz leżące w pobliżu parku budynki gospodarcze byłego folwarku.

lagowiec-1894-lubuskie

ŁĄKA /Lanke/

Wieś położona w gminie Stepnica powiatu goleniowskiego, obecnie część wsi Racimierz. Po raz pierwszy wymieniona w 1394 roku. W tym czasie należała do Ludeke von Massow, który sprzedał 2/3 wsi klasztorowi w Wolinie. W tym samym 1394 roku książę Warcisław VII przekazał dobra należące do Ludolfa von Massow klasztorowi w Wolinie pozostawiając majątki będące w rękach rodów von Muckerwitz oraz von Zastrow. W 1579 roku wieś podzielona na dwie części- część A należała do katedry w Kamieniu Pomorskim, część B do rodziny von Zastrow. W 1587 roku biskupi kamieńscy założyli we wsi folwark, który po przejęciu go przez państwo pruskie, w 1819 roku został sprzedany Carlowi Andreasowi Gottfriedowi von Moeck ze Świnoujścia. W XVIII wieku we wsi 3 majątki: A należący do Friedericha Ehrenreicha von Ramin(dzierżawca),  majątek B będący lennem rodziny von Versen, by stać się później lennem rodziny von Münchner i przez małżeństwo Henrietty Hedwig Ernestiny von Münchner przejść w ręce rodu von Flemming. Majątek C będący wcześniej własnością rodu von Zastrow  w 1791 roku majątek po śmierci brata Carla Ernsta Erdmanna von Zastrow oraz po śmierci matki odziedziczyła żona porucznika von Schmiedeberg, z domu von Zastrow. Po rodzinnej ugodzie w 1792 roku majątek przechodzi w ręce Andreasa Webiga von Zastrow a następnie w ręce braci, Georga Heinricha i Otto Rüdiger von Zastrow, od których majątek przechodzi w posiadanie Ernsta Berndta Johanna Sigismunda von Flemming, będącego właścicielem wg spisu właścicieli z 1804 roku. Później w posiadaniu generała majora Heinricha Ludwiga von Flemming a następnie Franza Wilhelma Carla von Flemming(1835). Majątek A po śmierci Carla Andreasa odziedziczyła córka, Auguste Mӧck, a po jej śmierci dobra w posiadaniu Augusta Mӧck, wzmiankowanego w 1855 roku. W 1879 roku majątek należący do  Pani Mӧck  liczył 151,90ha gruntów,  a dobra należące do rodziny von Flemming obejmowały 136,58 ha gruntów. Na początku XX wieku majątek B przez małżeństwo Margarete von Flemming przechodzi w ręce rodu von der Marwitz(1905). Folwarki b i c spłonęły w 1867 roku. W 1910 roku wymieniany majątek A i C należący do Hermanna Moeck obejmujący 100 ha gruntów. W 1928 roku wymieniony majątek A należący do Friedricha Grosse obejmujący 120 ha gruntów. W 1939 roku właścicielem majątku liczącego 210 ha gruntów był Joachim Baath. W zachodniej części wsi znajdował się majątek ziemski z dworem. Pozostałością jest park krajobrazowy oraz obora jako jedyny budynek po zabudowie gospodarczej.

Pozostałością jest park krajobrazowy oraz obora jako jedyny budynek po zabudowie gospodarczej.

ŁĄKIE /Lanken/

Wieś położona w gminie Skąpe powiatu świebodzińskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1223 roku kiedy to książę piastowski Henryk Brodaty przekazał ją klasztorowi cysterek w Trzebnicy. Po sekularyzacji dóbr kościelnych majątek przejmuje państwo pruskie. We wsi nie było majątku rycerskiego. Natomiast był majątek z dworem należący na początku XX wieku do rodziny Wunsche.

a00a002.jpg001.jpg001.jpg001.jpg001.jpg001.jpg001.jpg016

lakie-dwor-wunsche

 

 

 

 

 

 

lakie-1896-lubuskie

ŁĄKOMIN /Lindwerder/

HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Lubiszyn powiatu gorzowskiego. Założona w XVIII wieku jako kolonia Barnówka,  na terenie starej smolarni. Od 1872 roku stała się samodzielną gminą, niezależną od Barnówka. Pod koniec XIX wieku wybudowany został przez przemysłowca berlińskiego  pałacyk myśliwski. Po 1945 roku został splądrowany przez wojska radzieckie, ale przetrwał wraz z nabliższą zabudową gospdarczą. Po 1945 roku stanowił własność gorzowskiej firmy “Stilon”, pełniąc funkcję ośrodka wypoczynkowego. Obecnie w rękach prywatnych pełniąc funkcję hotelu.

PAŁACYK MYŚLIWSKI/Sennewitz/

Łąkomin 2009-Lindwerder (3) Łąkomin 2009-Lindwerder (1) Łąkomin 2009-Lindwerder (2) Łąkomin 2009-Lindwerder (5) Łąkomin 2009-Lindwerder (6)

Łąkomin, lubuskie

Łąkowo /Lankow/

Łąkowo 1 zachodniopomorskieŁąkowo 2 zachodniopomorskie

Wieś położona w gminie Świdwin powiatu świdwińskiego. Po raz pierwszy wymieniona w 1488 roku, kiedy margrabia Jan oddaje w lenno ziemię we wsi Łąkowo/Lankow/ rodzinie von Wuppersnow/Wopersnow/. W 1499 roku margrabia Albrecht i książę Joachim oddają wieś w lenno rodzinie von Klemzow. W 1760 roku właścicielem majątku jest Carl von Beneckendorff. W 1818 roku dobra w rękach Pani Konraht. W okresie późniejszym dość częśte zmiany właścicieli. W 1827 roku właścicielem zostaje rodzina von Wedell, od 1842 roku rodzina Eggebrecht, zamieszkała na terenie wsi od 1836 roku. Od początku XX wieku do 1945 roku dobra w rękach rodziny Hoppenrath.

Łąkowo pow. Świdwin, zachodniopomorskie

 

Pozostałością po założeniu dworskim jest aleja dojazdowa z kasztanowców oraz park dworski ze starodrzewiem.

Warto zobaczyć ślady grodziska położonego na półwyspie Jeziora Oparzno. Grodzisko pochodzi z X-XII wieku, położone na wzniesieniu, ma kształt nieregularny, owalny, zachowaną fosą.

Screen Shot 145

ŁASICZYN /Friedrichsthal Vw/

Osada położona w gminie Bytnica powiatu krośnieńskiego. Były folwark. W 1914 roku wchodził w skład majątku w Budachowie należącym do wdowy Rose Fournier i jej zięcia generała Wiktora Dallmer. W 1929 roku majątek  posiadał syn Rose, Fritz Fournier i Pani Dallmer. Po sądowym podziale dóbr majątek odziedziczyła siostra Friedricha Dallmera, a córka Wiktora, Elisabeth Geisler.

MAJATEK

W miejscowości po byłym zachował się budynek mieszkalny-dworek. Obecnie ośrodek agroturystyczny.

lasiczyn-1896-lubuskie

Łasin Koszaliński /Lassehne/

Łasin Koszaliński pow. Koszalin, zachodniopomorskie

Nadmorska osada wsi Tymień leżąca w gminie Będzino powiatu koszalińskiego. Poraz pierwszy wymieniona w 1260 roku, potem 1288 roku jako Niczene. Od XIV wieku należała do rodu von Kameke-Cratzig. W 1678 roku majątek zakupuje generał major Bogislav von Schwerin, który wkrótce umiera. Dobra dziedziczy jego brat, Otto von Schwerin. W 1769 baron Otto von Schwerin umiera przekazując majątek synowi, Friedrichowi Wilhelmowi von Schwerin. Już w 1699 roku hrabia Adrian Bernd von Borcke wykupił część dóbr w Łasinie Koszalińskim, by od 1738 roku stać się właścicielem całego majątku. 25 maja 1741 roku umiera Adrian Bernd hrabia von Borcke. Majątek dziedziczy jego syn, generał Heinrich hrabia von Borcke. Po jego śmierci majątek dziedziczy jego córka, po mężu von Arnim. Dnia 16 września 1859 roku Bernhard Gabriel von Wedel żeni się z  Elizabeth Eugenie Felicitas von Arnim. Od tego czasu dobra są w posiadaniu rodu von Wedel. Ostatnim właścicielem majątku był Bernd v. Wedel-Schwerin.

 PAŁAC

W 1740 roku Adrian hrabia von Borcke buduje nową siedzibę dworską. W latach 1777-78 przebudowano pałac w stylu barokowym, dostawiając dwa skrzydła. Ze względu na kolor elewacji – czerwony, zwany był “rote schloss”. W tym samym okresie powstaje założenie parkowe. Po zniszczeniu pałacu w 1945 roku przez wojska radzieckie, pałac ostatecznie rozebrany w latach 50-tych XX wieku.

Kamecke

Schwerin 1Schwerin 2

Arnim4 (2)Arnim3Arnim (3)

WedelWedel hrabia 2Wedel hrabia

 

Łasin Koszaliński pow. Koszalin, zachodniopomorskie 2

ŁASZEWO /Antonienhof/

Osada położona na przedmieściach Torzymia w powiecie sulęcińskim. Były folwark, który należał do majątku księcia Wilhelma von Hohenzollern. Dzierżawcą majątku w 1907 roku była Pani Lina Kramm, z domu Wandrey, zamieszkała w dworze w Łaszewie.