Garbno /Gerbin/

Garbno pałac

 

HISTORIA WSI

Wieś położona w gminie Polanów powiatu koszalińskiego. Przed 1945 rokiem w powiecie sławieńskim. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1284 roku. Od 1472 roku w rękach rodu von Glasenapp, która w roku 1718 sprzedaje wieś majorowi Johannowi Christianowi Juliusowi von Aschenbach. W 1820 roku majątek zakupiła rodzina von Kanneberg, w 1879 już w rękach Karla von Senden/właściciela dóbr w Nacławiu/. Ostatnim właścicielem Garbna był Axel von Senden.

PAŁAC

Budowniczym pałacu powstałego w XIX wieku był prawdopodobnie pierwszy właściciel z rodu von Senden, Karl. Dwór zbudowany w stylu klasycystycznym, na planie litery L, piętrowy z użytecznym poddaszem, podpiwniczony. Niegdyś otoczony rozległym parkiem. Po 1945 roku po przejęciu majątku przez PGR dwór przeznaczony na mieszkania dla pracowników. Do dzisiaj pełni funkcję kilkurodzinnego budynku mieszkalnego.

Glasenapp

 

 

 

 

 

Garbno pow. Sławno, zachodniopomorskie

Garbno pow. Sławno zachodniopomorskie

 

GARDNA-OLCHOWO /Neuhof/

Wieś położona w gminie Nowogard powiatu goleniowskiego. Obecnie kolonia wsi Olchowo. Do niedawna nazywała się Nowy Dwór. Były majątek ziemski. Od połowy XIX wieku w rękach rodziny Hell. W 1870 roku dobra obejmowały 565 akrów ziemi a w 1879 roku kiedy właścicielem był Ernst Hell majątek obejmował 176,5 ha ziemi. Na przełomie wieków XIX i XX majątek posiada rodzina von Winterfeld– wzmiankowany Hans von Winterfeld. W 1910 roku dobra obejmowały 176,95 ha gruntów a właścicielem była rodzina Bӧhm. W 1928 roku właścicielem był Eugen Milauer a dobra liczyły 168,5 ha gruntów. W 1939 roku majątek posiada rodzina von Borsig– wymieniony Günther von Borsig(*1905).

GARDNO /Garden/

Wieś położona w gminie Gryfino powiatu gryfińskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana  w 1234 i 1235 roku. Początkowo należała do cystersów z Kołbacza. W 1242 roku wymieniony rycerz Heinrich Schulze. W 1811 roku   majątek dzierżawił Ernst Gottlieb Ratt, który od 1818 roku był jego właścicielem. Po jego śmierci w 1822 roku dobra przejmuje żona, która wychodzi drugi raz za mąż za Friedricha Augusta Kӧgel. W 1859 roku majątek przejął zięć, porucznik Jonas. Jego majątek w 1870 roku obejmował 606,50 ha gruntów. W 1910 roku właścicielem dóbr był Kurt Beelitz a majątek liczył 626,48 ha gruntów. W 1928 roku właścicielem majątku jest Dr Jur. Gerhard Beelitz a dobra obejmowały 625 ha gruntów.

PAŁAC

Pałac nie zachował się. Resztki Parku krajobrazowego.

Gardomino /Gardomin/

Wieś położona w gminie Płoty powiatu gryfickiego. Lenno rodu von der Osten z Płot. Później należy do rodu von Gantzke(n) z Przybiernowa- w 1464 roku wymieniany Erdmann von Gantzke. Powraca ponownie w ręce rodu von der Osten. W posiadaniu Georga Ehrenreicha von der Osten, później jego brata Conrada Siegfrieda von der Osten. Kolejnym dziedzicem dóbr jest syn Conrada, porucznik George Christoph von der Osten z Wicimic. Część wsi jest w posiadaniu rodu von Blücher, właścicieli Płot i Dobiegniewa. George Christoph von der Osten dnia 26.08.1764 roku sprzedaje swoje dobra Christophowi Ernstowi Augustowi von Platen. Pod koniec XVIII wieku całość w rękach wdowy Beaty Sophii Christiany von Platen, z domu von Blücher. Od XIX wieku w rękach rodu von Blanckenburg– wzmiankowany Moritz Carl Henning von Blanckenburg(XIXw.), Günther von Blanckenburg(1905), Henning von Blanckenburg(lata 20-te XXw.). Ostatnim właścicielem majątku był Jürgen von Blanckenburg. W 1870 roku majątek obejmował 2735 mórg ziemi a w 1879 679,63 ha gruntów. W 1910 roku dobra liczyły 679,60 ha gruntów a w 1928 roku, kiedy właścicielem był Günther von Blanckenburg dobra obejmowały 345 ha gruntów.

W południowo-zachodniej części wsi położony był majątek ziemski. Obecnie do zobaczenia resztki zabudowy folwarcznej oraz park krajobrazowy z XIX wieku ze szpalerami i alejami.

GARDZIEC /Garz/

Nieistniejąca wieś położona w gminie Kamień Pomorski powiatu kamieńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1314 roku(Gardiz). Stare lenno rodu von Mellin. W 1486 roku wzmiankowany Reymar Mellin. W 1804 roku zakupiona przez Henninga Ludwiga Dionysiusa von Blanckenbrug. W 1828 roku dobra zakupuje Ferdinand Selle, które po jego śmierci w 1848 roku posiada wdowa a od 1846 roku ich syn, Robert August Christian Friedrich Selle. Kolejnym właścicielem została rodzina  Bӧtzow(1905). W 1910 roku majątek Kurda hrabiego von Flemming obejmował 298 ha gruntów. W 1928 roku dobra są własnością Gottfrieda Strenger i obejmowały 465 ha gruntów. Rodzina Strenger była w posiadaniu majątku do 1945 roku.

Droga do majątku

Gardziec 1929, zachodniopomorskie

GARDZKO /Hohen-Karzig/

Wieś położona w gminie Strzelce Krajeńskie powiatu strzelecko-drezdeneckiego. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1333 roku, w którym margrabia Ludwik nadał braciom Reinekinowi i Marcinowi Polen, mieszczanom ze Strzelec część gruntów we wsi. W tym samym roku wieś należy do rodu von Blümeke– wzmiankowany Herman i Giso. W 1402 roku wieś należy do rodu von Mӧhlen– wzmiankowany Henning i Otto. Wieś należy do rodziny von Mӧhlen do 1780 roku. Z tego rodu wymienia się: Hansa(1500), Otto(1525), Lamprechta(1540-1571), Asmusa(1550), Andreasa(1555), Petera(1552-1648), Georga(1555), Melchiora(1560-po 1608), Asmusa(1595-po 1648), Balthasara(1600), Reimara(1600-po 1648), Jacoba(1630-po 1648), Ernsta Ludwiga(1630), Asmusa(1630-po 1648), Wolfa(1632-po 1648), Eqidiusa(1635-po 1648), Hansa(1640-po 1648), Melchiora i Wolfa(1648), Baltzera Friedricha(1675). Ostatnim właścicielem majątku był Carl Friedrich von Mӧhlen(1715-28.06.1779) zmarły w Gardzku. Część gruntów  na przełomie XVI/XVII wieku należała do rodu von Schӧnebeck, wzmiankowana Barbara(1600). W 1780 roku dobra zakupił Franz Balthasar Schönberg von Brenkenhoff(1723-1780)pruski tajny radca finansowy, który dnia 21 maja 1780 roku umiera w Gardzku. Kolejnym właścicielem majątku zostaje kapitan Heinrich Gottlob Ludwig hrabia von Holzendorf. W 1801 roku dobra posiada Christiane Ernestine von Langen, z domu von Steinkeller. W 1816 dobra w rękach jej syna Heinricha Augusta Sigismunda von Langen. Kolejnym właścicielem dóbr zostaje rodzina Matthes(1828-1857), później von Brand– wzmiankowany Paul(zm. w 1904) oraz Adolf(ur. w 1876). Prawdopodobnie po 1910 roku majątek zakupiony przez Towarzystwo”Eigene Scholle” a następnie rozparcelowany.

Gardzko-dwór

Pozostałością po założeniu są resztki zabudowy gospodarczej.

gardzko-1934-lubuskie

GDANIEC /Hasendanz/

HISTORIA WSI

Miejscowość położona w gminie Grzmiąca powiatu szczecineckiego. Były folwark założony w XVIII wieku, kiedy należał do von Glasenapp. Był ich własnością do 1830 roku, później domena królewska.

ZAŁOŻENIE DWORSKIE

Dwór z początku XX wieku, zbudowany na planie prostokąta, murowany, parterowy z użytkowym poddaszem, kryty dachem dwuspadowym. Położony w otoczeniu parku krajobrazowego o powierzchni 0,30 ha. W sąsiedztwie zabudowania gospodarcze z 1 dekady XX wieku.

Gdaniec 1877 2, zachodniopomorskie

GĘBICE /Amtitz/

Wieś położona w gminie Gubin powiatu krośnieńskiego. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1158 roku, jako własność klasztoru benedyktynek w Gubinie. Gębice były małą wsią rycerską, która wielokrotnie zmieniała właścicieli. Prawdopodobnie już przed 1300 rokiem należała do rodziny von Polenz/Polentz/. W 1347 roku wspomniany Fritz de Omtitz. W 1437 roku po śmierci Hansa von Polenz majątek po nim przejął Hans von Zeschau(Czeschaw, Tscheschaw, Tzeschow), którego lenno zostało potwierdzone w 1459 roku. W 1490 i 1506 roku wymieniony Balthasar von Zeschau a w 1526 roku wymienieni bracia i kuzyni: Balthasar, Kaspar, Hans i Christoph von Zeschau. W 1564 roku umiera Wolf von Zeschau a dobra dziedziczą synowie: Kacper i Wolf Dietrich. Po śmierci Kacpra zmarłego wkrótce po śmierci ojca, dobra dziedziczy jego brat, Wolf Dietrich, który umiera w 1569 roku, bez dziedzica męskiego. Dobra trafiają w ręce Hansa von Zeschau, który musiał spłacić wdowę po Wolfie Dietrichu oraz jego siostrę, Margarethe von Stutterheim. Był dwukrotnie żonaty z: Sabine von Waldow i z Ursulą von Wiedebach. Zmarł około 1577 roku. Majątek odziedziczył jego syn, Hans von Zeschau, ożeniony z Anną von Hohendorf. Umarł młodo i bezpotomnie prawdopodobnie około 1578 roku. Majątek przejął siostrzeniec, Joachim von Maxen. Po śmierci ostatniego z rodu von Zeschau, cesarz Rudolf II oddaje wieś w ręce dwóch rycerzy: Melchiora von Lӧben i Zachariasza von Grünberg. W 1581 roku Zachariasz von Grünberg sprzedał swoją część Melchiorowi von Lӧben.  Melchior von Lӧben ożeniony był z Barbarą von Stosch z Mojęcin(Mondschütz), zmarł przed 1585 rokiem, Dobra odziedziczył jego syn, Maximilian von Lӧben, żonaty z Marie von Ponikau-Prietitz. Małżeństwo było bezdzietne. Maximilian von Lӧben zmarł w 1612 roku. Majątek przypadł jego braciom: Karlowi i Friedrichowi von Lӧben, którzy w 1616 roku za 65 000 talarów sprzedali majątek Hansowi Georgowi von Schӧnaich(1557-1619). Jak podaje R.Lehmann rodzina von  Lӧben posiadała wieś do 1621 roku. Hans Georg von Schӧnaich miał dwie córki. Majątek po jego śmierci w 1619 roku odziedziczył jego bratanek, Hans von Schӧnaich(*30.01.1592-03.07.1639). Po poparciu Fryderyka V, protestanckiego króla Czech, pozbawieni dóbr przez Habsburgów. W tym czasie majątek przejął Georg Abraham von Grünberg(1620). Po zakończeniu wojny trzydziestoletniej dobra wracają do rodziny von Schӧnaich. Po śmierci Hansa majątek dziedziczy Sebastian von Schӧnaich(*1598-+1650), żonaty z Judith de la Rive. Po nim majątek dziedziczy jego syn,Hans(*18.04.1623-+16.11.1675), dwukrotnie żonaty: z Elisabeth Christine von Winterfeld oraz z Heleną Lucretią Gans baronówną von Pulitz. Kolejnym dziedzicem Gębic zostaje syn Hansa, Franz Leopold hrabia von Schӧnaich(*16.08.1664-+01.11.1707), ożeniony z Hedwig Henriette hrabianką von Schwerin. W 1684 roku tworzy majorat. Po jego śmierci dobra dziedziczy Otto Albrecht baron von Schӧnaich(1701-1789), ożeniony z Charlotte Hermanne baronówną Wambold von Umstadt. Kolejnym dziedzicem był syn Ottona Albrechta, Christoph Otto baron von Schӧnaich(*11.06.1725-+13/14.09.1807), ożeniony z Eltern Henriette Ottonette Hermanne von Schmettau. Małżeństwo pozostało bezdzietne. Gębice dziedziczy Karl Friedrich Gottlob Alexander hrabia von Schӧnaich-Carolath(*18.09.1767-+06.12.1829), syn Hansa Gottloba von Schӧnaich-Carolath z linii Mӧllendorf, Gaffron i Riegersdorf i Sophie Amalie hrabianki von zu Dohna-Schlodien. Ożeniony z Henriette Friederike Amalie hrabianką von Dohna-Kotzenau. Mieli 4 córki i trzech synów. Majątek odziedziczył Otto Hermann Heinrich Alexander Eunomus, który zmarł w 1832 roku. Z pozostałych dzieci przeżyły trzy córki, które nie miały praw dziedziczenia. Gębice otrzymał Ludwig Ferdinand Karl Erdmann Alexander Deodatus książę zu Schӧnaich-Carolath(*26.06.1811-+22.01.1862). Był synem Karla Wilhelma Philippa Ferdinanda księcia zu Schӧnaich-Carolath(*17.01.1785-+23.01.1810) i Bianki Auguste Caroline Hermine Olympi hrabianki von Puckler-Muskau. Dwukrotnie żonaty z: Adelheid Elisabeth Lucie Idą Constanze Dorotheą Henriette, córką księcia Heinricha von Carolath-Beuthen oraz z Wandą hrabianką Henckel von Donnersmarck. Kolejnym następcą majątku zostaje syn Ludwiga, książę Heinrich Ludwig Ferdinand Erdmann Deodatus zu Schӧnaich-Carolath(*24.04.1852-+20.06.1920), żonaty z Margaritą księżniczką von Schӧnburg-Waldenburg. Nie mieli dzieci. Majątek przekazał swojemu kuzynowi Ferdinandowi  Johannowi Georgowi Hermannowi Heinrichowi Ludwigowi Wilhelmowi Friedrichowi Augustowi księciu von Schӧnaich-Carolath(*05.04.1913-+17.10.1973)który był synem Johanna Georga von Schӧnaich-Carolath i Hermine księżniczki von Reuss-Greiz. Był ostatnim właścicielem Gębic. W 1879 roku majątek obejmował 2797,73ha gruntów. W 1896 roku majątek obejmował 3331ha gruntów. W skład majątku wchodziły majątki w : Starosiedle(Starzeddel), i Rudnia(Raubart) oraz folwarki Kujawa(Ottohof), Chęciny(Sachsdorf), Lasek(Wald), Dobre(Dobern), Witaszkowo(Vettersfelde). Administratorem majątku był niejaki Müller. W 1914 roku majątek obejmował 1622ha i należał do księcia Heinricha zu Schӧnaich-Carolath. Do Gębic należał folwark Kujawa(Ottohof). W 1929 roku majątek księcia Ferdinanda von Schӧnaich-Carolath obejmował 1622ha gruntów

Gębice-lubuskie

Gębice- brama wjzadowa, lubuskie

gebice-zamek-von-schonaichow

gebice-zamek-od-parku

ZAMEK

Należy przypuszczać, że już pierwsi właściciele, rodzina von Polenz wybudowała pierwszą siedzibę rycerską w Gębicach. Kolejną siedzibę buduje ród von Zeschau a ta zostaje przebudowana przez  rodzinę von Lӧben. Wielokrotnie przebudowywany i rozbudowywany przez książąt von Schӧnaich- w XVII, XVIII i w drugiej połowie XIX wieku. Po II Wojnie Światowej zamek pozostawał w ruinie. W 1966 roku opisywany jako trwała ruina. W roku 1970 zostaje rozebrany. Od 1971 roku skreślony z rejestru zabytków województwa zielonogórskiego.

ZAŁOŻENIE DWORSKIE

W środkowej części wsi na północnym skraju parku położony był zespół dworski. Po zespole zachował się budynek gospodarczy.

PARK

Przy zamku powstaje rozległy park, przez który przepływa rzeka Lubsza. Prawdopodobnie pierwsze założenie parkowe powstało na przełomie XVI-XVII wieku. W 1873 roku Carle Eduard Petzold tworzy projekt założenia parkowego w Gębicach a całość zostaje zrealizowana w 1877 roku. Sam Petzold uważał, że park w Gębicach był jego najlepszym z projektów, wręcz wzorcowy przez otwarcie głównego widoku zamku oraz pozostawienie licznych widoków na wolne niezadrzewione obszary łąkowe w jego otoczeniu. Carle Eduard Petzold był architektem parków w Siedlisku, Muskau-Łęknicy, Maciejowicach, Mostkach, Sławie, Lubsku, Małomicach, Brodach.

gebice-lubuskie

Na obrzeżach parku  XV-wieczny opuszczony kościół , przebudowany w XVIII wieku w stylu późnego baroku, od 1945 roku nieużytkowany.

252 253 217 225 212

gebice-1911-lubuskie